Rozdział 16

- Kochanie idę grać do klubu. - rzekłam do Pita.

Popatrzył na mnie i uśmiechnął się. 

- trzecioligowy z Bełchatowa.- obwieściłam. 

Podszedł do mnie i pocałował mnie. 

- Kiedy trening ? - zapytał 

- Dzisiaj. Boję się, że nie dam rady. 

- Dasz, dasz. Wierzę w ciebie. 

Mocno się do niego przytuliłam. Poszłam po torbę. Włożyłam do niej dres, Asics'y, nakolanniki i ręcznik. 

- Zawiozę cię. - rzekł Pit

- Jadę z wami ! - krzyknął Łukasz

Założyłam adidasy, zarzuciłam kurtkę i wyszłam. 

      Wysiadłam z samochodu i pomachałam chłopakom. Wzięłam głęboki oddech i weszłam na halę. Podążyłam w stronę szatni. Otworzyłam drzwi. Wszystkie oczy były teraz zwrócone w moją stronę. 

- Cześć- rzekłam. 

Niektóre odpowiedziały, a niektóre mnie olały. Zajęłam wolne miejsce. Niepewnie przebrałam się. Wzięłam głęboki wdech i wyszłam z szatni. Otworzyłam drzwi na halę. Każda robiła co innego. Nagle gwizdek i: ,, Zbiórka ! " Poszłam do rzędu. trener ogarniał grupę wzrokiem i zatrzymał się na mnie. 

- Mamy nową zawodniczkę. Emilka, na jakiej pozycji chcesz grać ? - zapytał trener.

- Ymm nie wiem. Na rozegraniu lub na środku. 

- Dobrze, to sprawdzimy cię na dwóch pozycjach. A teraz 5 kółek truchtem. Dzisiaj macie się starać. Bo mamy gości. 

Popatrzyłam na trybuny. A tam siedzi cała Skra + Łukasz i Piotrek. Nie za bardzo mi się to spodobało. Ale byłam zadowolona, bo są ze mną. Zrobiłam 5 kółek. 

- Zbiórka ! - krzyknął trener. 

Wszystkie podbiegłyśmy. 

- Bierzcie piłki i ćwiczcie w parach. Znaczy odbijajcie. 

Policzyłam, że dla mnie nie ma pary. Wzięłam piłkę i zaczęłam odbijać o ścianę. Ktoś poklepał mnie po ramieniu. Odwróciłam się. Był to Paweł. 

- Trener poprosił któregoś, żeby poodbijał z tobą. Mogę ? - zapytał.

- Jasne.- uśmiechnęłam się. 

Z Pawłem fajnie się odbijało. Dokładnie dogrywał każde piłki. Nie rozmawiałam z nim, żeby nie było, że się znamy. 

- Atak ! Na rozegranie idzie Emilka ! - krzyknął trener. 

     Stanęłam pod siatką. Czułam, że jestem zestresowana. Leci pierwsza piłka. Wyskoczyłam i odbiłam ją. Wystawa była idealna. Karolina uderzyła i weszła w boisko. Szła piłka za piłką. Czułam się wolna jak ptak. Przypomniały mi się słowa mojego przyjaciela - Arka. G

- Dobrze, świetnie. Teraz zobaczymy jak atakujesz. - rzekł trener. 

Wzięłam piłkę do ręki. Ustawiłam się w kolejce. Przesuwałam się do przodu. Przyszła moja kolej. Dograłam piłkę do Sylwii, ona mi wystawiła, ja wyskoczyłam i wbiłam gwoździa w sam środek boiska. Wszystkie stanęły osłupiałe. Trener patrzył się z wielkimi oczami. Uśmiechnęłam się lekko i poszłam po piłkę. Kolejne ataki były podobne. 

- Emilka, masz wzrost i bardzo, ale to bardzo dobry wyskok,- zaczął trener. 

- Mam to po bracie. 

- O a ile ma wzrostu ? 

- 201 cm

- Wow, a gra w siatkówkę ? 

- Coś tam pogrywa. - popatrzyłam się na trybuny. 

- To na jakiej pozycji będziesz grała ? 

- Yyyy na razie na rozegraniu. - stwierdziłam. 

- Mamy nową rozgrywającą ! - krzyknął trener. 

Chłopaki wstali i zaczęli klaskać i gwizdać. Uśmiechnęłam się. 

- Mam nadzieję, że będziesz tak samo dobra jak....- i popatrzył się na Łukasza. 

Niektóre dziewczyny prychnęły. Sylwia podeszła do mnie. '

- Nie przejmuj się nimi. Mówiłaś, że masz brata. Przystojny ?

- Mówiłam. Tak 

Wszystkie otoczyły mnie. 

- A jest szansa, żeby go spotkać ? 

- Jest. 

Zaczęły dalej o coś pytać, ale ja skupiłam się na idącym w moją stronę Łukaszu. Był uśmiechnięty. 

- To która do niego podejdzie ? Przecież to Łukasz Żygadło ! - rzekła Paulina. 

- Ja. - rzekłam i rzuciłam się do niego biegiem. 

Rozłożył ręce. Wtuliłam się w niego. 

- Moja krew. - zaśmiał się. - Nicolas też jest z ciebie dumny. 

- Hahaha. A Piotrek co na to ? 

- Sama zobacz. 

Popatrzyłam w ich stronę. Wszyscy stali i patrzyli na nas, a Piotrek krzyczał:

- Żygadło na rozgrywającą ! Nie bądź taka ! Idź w ślady brata ! Nie patrz na chłopaka ! 

Zaczęłam się śmiać. Dziewczyny zdziwione śmiały się. 

- Dobra gramy. - rzekł trener. 

Wybrał składy i zaczęłyśmy grę. Sędziował nam Karollo. Gdy grałam, zapomniałam o całym świecie. Czułam się cudownie. Jak na pierwszy raz gra nam szła świetnie. 

Nasza drużyna wygrała. Chłopaki cieszyli się jak debile. Poszłam do szatni. Szybko się przebrałam. 

- Więc Łukasz Żygadło to twój brat ? - zapytała Sylwia. 

- Tak. 

Zobaczyłam, że wszystkie się przebrały. Wyszłam z hali a dziewczyny za  mną. Przed budynkiem stali siatkarze. Piotrek podbiegł do mnie, dał mi buziaka i przerzucił przez ramię. 

- Piotrek postaw mnie proszę. Łukasz pomóż ! Paweł ? Nicolas ? - popatrzyłam na nich. Kiwali głowami. - Ehh nienawidzę was. Zobaczymy, będziecie coś chcieli. Nienawidzę cię Piotrek. - powiedziałam zdenerwowana. 

Zatrzymał się i postawił mnie na ziemi. Złapał mnie za ręce. 

- Kochanie przepraszam. Co ja ci zrobiłem ? - zapytał. 

- Wiesz, że ja nienawidzę, jak ktoś mi tak robi. 

- Zapomniałem. - Zrobił smutną minę. - Przepraszam. - szepnął i złączył nasze wargi. 

Przytuliłam się do niego. Złapał mnie za rękę i poszliśmy do samochodu. 

      Wchodząc do domu, osłupiałam. Było tam wiele trunków, chipsów, żelków i słodyczy. 

- Co to ma znaczyć ? - zapytałam. 

- Olewamy to, że jesteś w drużynie. - rzekł Łukasz. 

Uśmiechnęłam się. Balanga zaczęła się. Wszyscy szaleli. Co tam się działo. Wszyscy wlewali w siebie przeźroczystą ciecz. 

Wypiłam trochę za dużo. Pobiegłam do toalety. Otworzyłam klapę od muszli i zwróciłam. Do toalety wszedł Karol. 

- Zbiorowe żyganko. Super. - powiedział zadowolony. 

Zrobiłam mu miejsce. Poszłam z miską do mojego pokoju. Położyłam się. Wszystko wirowało. Zamknęłam oczy i zasnęłam. 

Proszę o komentarze !!!!