Rozdział 42

OCZAMI PIOTRKA
 
     Po telefonie od Zatiego zadzwoniłem do trenera.
- Trenerze dziś na treningu mnie nie będzie. - rzekłem
- Dobra, ale jutro na meczu nie grasz.
- No okej. Nawet nie wiem czy na meczu będę.. Muszę jechać do Bełchatowa, bo moja dziewczyna miała wypadek i leży w szpitalu. Do widzenia. - rozłączyłem się
Wsiadłem do samochodu i pojechałem do Bełchatowa. Na miejscu byłem po 3 godzinach.
Wbiegłem do szpitala i zapytałem w recepcji gdzie ona się znajduje. Pobiegłem pod wskazana salę. Na korytarzu siedział Paweł. Zapytałem co z nią. Opowiedział mi i wszedłem do niej. Była cała poobijana. Usiadłem przy łóżku i złapałem jej dłoń.
- Piotrek, ja będę jechał. - usłyszałem
Odwróciłem się do niego.
- Dobra. Dziękuję. - uśmiechnąłem się
Miło, że się nią tak opiekował. Oparłem głowę o łóżko. Gdyby, spotkał tego debila, który jej to zrobił, urwałbym mu łeb ! No właśnie, co z nim ? Wyszedłem na korytarz.
- Słuchaj Paweł, a co z ty, kierowcą ? - zapytałem
- Yyyy policja się nim zajęła na miejscu. Także o to się nie martw.
- Dobra. Dzięki jeszcze raz.
Wszedłem z powrotem do sali. Tak mi jej było szkoda. Złapałem ją za rękę.
- Dlaczego chciałaś mi to zrobić ? Trzeba było powiedzieć, że nie wytrzymujesz. Bym przyjechał. Poradzilibyśmy coś. Przepraszam Cię. Przepraszam, że nie było mnie przy tobie. - łza popłynęła mi po policzku.
Nic, dalej nieprzytomna. Oparłem głowę o łóżko. Czułem jak jestem zmęczony. Biłem się z myślami. Po chwili rozmyślania zasnąłem.
Obudziło mnie głaskanie po twarzy. Popatrzyłem na Emilkę. Patrzyła na mnie zdziwiona.
- Cześć wariacie mój kochany. - uśmiechnąłem się
- Kim pan jest ? - zapytała
Zszokowało mnie to a zarazem zasmuciło.
- Jestem Piotrek. Jestem Twoim chłopakiem.
- Przepraszam, ale nie pamiętam Cię.
- Nic się nie stało. Zapomnij o naszej rozmowie. Wiedz,że Cię zawsze kocham. - westchnąłem- Cześć.
Wstałem i podszedłem do drzwi.
- Piter chodź tu. - usłyszałem- Nie opuszczaj mnie. Kocham Cię.
Zmarszczyłem brwi i podszedłem do niej.
- Dałeś się nabrać. - zachichotała
- Osz ty parówo jedna. - schyliłem się i złączyłem nasze wargi. - Jak się czujesz ?
- Wszystko mnie boli. Która godzina ?
- 3 w nocy. - uśmiechnąłem się
- Idź do domu, prześpij się.
- Nie, zostanę z tobą.
- Piotrek, nie możesz zrywać nocy przeze mnie. Pojedź do mnie.
- Emiś ja nigdzie nie jadę. A teraz idę powiedzieć, że się obudziłaś. - pocałowałem ją.
Na korytarzu nie było żadnego lekarza. Dopiero przy recepcji.
- Panie doktorze, moja dziewczyna się obudziła. - oznajmiłem.
- Dobrze, już idę.
Weszliśmy do sali.
- Witamy pani Emilko. Jak się czujemy ?
- Wszystko mnie boli. Piotrek, idź do mnie.
- O tak to dobry pomysł. Siedzi tu pan od 17. I tak teraz zabieramy pańską dziewczynę na badania a później idzie spać. - rzekł lekarz.
- No dobra. Przywieść Ci coś ?
- Jakieś ciuchy, ładowarkę do telefonu i dokumenty. No i może jakąś książkę.
- Okej. - podszedłem do niej i dałem buziaka. - Będę jutro o 11. Pa.
- Pa kochanie.
      Przyjechałem do jej mieszkania. Było tak pusto, dziwnie bez niej. Poszedłem do łazienki i wziąłem prysznic.
Wykąpany poszedłem do salonu. W ogóle nie chciało mi się spać. Wziąłem telefon i napisałem do Pawła. Przepraszam, że piszę o tej godzinie, ale Emi wybudziła się godzinę temu.  Nie wygodnie mi było, więc poszedłem do jej sypialni. Położyłem się wygodnie i wpatrywałem się w sufit. Przyszedł sms. Dzięki, że napisałeś. Jak będzie wiadomo kiedy wychodzi to napisz ;) Odpisałem Okej. 
Z racji tego,  że nie mogłem zasnąć, założyłem słuchawki i puściłem muzykę. Po jakiś 20 minutach słuchania, zasnąłem.







Specjal for Eliza :D Dalej dialogu na niemca nie umiem :D Ale czego dla Ciebie się nie robi :*