Rozdział 24

   Przyszli wszyscy. Impreza była na całego. Pełno śmiechu, wygłupów i śpiewania. Nic nie wypiłam. Paweł wymyślił kinekta. Wszyscy się na niego rzucili. Ja nie grałam przez kostkę. W tym czasie jak grali poszłam do pokoju. Wyciągnęłam aparat, aby porobić zdjęcia. Przyszedł Piotrek. Usiadł koło mnie i zaczął całować. Wpiłam się w jego wargi. Zaczął dzwonić telefon. Odebrałam. 

- Hallo 

- Cześć córciu. - usłyszałam mamę. - Co tam u ciebie ? 

- O cześć mamo. A wszystko dobrze. Właśnie z Piotrkiem siedzę. - rzekłam 

Pit tylko krzyknął: NIEEE ! 

- A co to za krzyki ? - zapytała

- Koledzy są u nas. 

- Aha, to ja nie przeszkadzam. Pa

- No papa.

Odłożyłam telefon i wzięłam aparat. 

- Chodź do chłopaków. - powiedziałam do Pita. 

Reszta imprezy była super. Zdjęć było pełno. Zasnęłam koło 4. 

      Obudził mnie dźwięk sms'a. Wzięłam komórkę. Od Włodiego. Bardzo przepraszam za moje zachowanie. Za dużo wypiłem. Przepraszam i obiecuję, że to się nie powtórzy, bo się nie spotkamy. Nie chcę ci się pokazywać, bo jest mi głupio. Zaczęłam myśleć, co on mi takiego zrobił. Pewnie chodzi mu o to, że mnie pocałował... Ale to nie było nic strasznego. Jeden głupi całus. Odpisałam mu. Nic się nie stało ! Było fajnie. Proszę nie wiń się za to. Nie chcę stracić przyjaciela. 

- Z kim tak piszesz ? - zapytał Pit. 

- Z Wojtkiem. - uśmiechnęłam się

Złożyłam pocałunek na jego ustach. 

- Wstawaj, idziemy na śniadanko. - westchnęłam 

Wstał, poszedł do salonu i położył się na kanapie. 

- Ej Piotrek. Chodź śniadanie robić. - rzekłam. 

Gdy chciał odpowiedzieć, rozbrzmiał się dzwonek do drzwi. Przewróciłam oczami i poszłam otworzyć. 

- Babcia ! - krzyknęłam przytulając starszą kobietę. 

- Zobacz kto jeszcze jest. - rzekła

- Mama ! Tata ! 

- Cześć córeczko. No chodź. - rzekł tato wyciągając ręce. 

- Nie mogę. - popatrzyłam na nogę. 

- Jeju co się stało ? - spytała mama. 

- Dobra wchodźcie do środka. - obwieściłam. 

Popatrzyłam na kanapę. Leżał tam Pit w samych bokserkach. Popatrzył się w naszą stronę i rzekł:

- Dzień dobry. 

- Dzień dobry.- odpowiedzieli. 

Wstał i podszedł do nas. Podał rękę tacie. 

- Piotrek, idź się ubierz. - puściłam mu oczko. 

Uśmiechnął się i poszedł. 

- A gdzie Łukaszek ? - zapytała babcia. 

Poszłam do pokoju brata. Spał. Podeszłam do łóżka i ściągnęłam kołdrę. Na szafce stała szklanka wody. Wzięłam ją i wylałam jej zawartość na brata. Wstał gwałtownie i popatrzył się na mnie. 

- Osz ty mała mendo. - warknął.

Wstał i przerzucił mnie przez ramię. 

- Piotrek ! Coś twojego się u mnie zawieruszyło ! Bierz to ! - krzyknął, wychodząc z pokoju. 

Gdy zobaczył gości, stanął. Piotrek podszedł i wziął mnie na ręce. Ziomek wyściskał przybyłych. 

      Przy stole rozmawialiśmy o wszystkim. 

- Ty jesteś siatkarzem Resovi, prawda ? - zapytał tato.

Piotrek uśmiechnął się i skinął głową. 

- Hmmm. Ciekawe. Emilka zawsze tylko Skra, Skra i Skra. Kiedyś za Wlazłym latała. Ale to było kiedyś. Teraz by pasowała do tego no... jak on się zwie... Zatorski ! Albo Włodarczyka. - mówił tato. 

- Tato - syknęłam 

- No co ? - zapytał. 

- Jestem z Piotrkiem i tego nie zmienisz. 

- Przecież nic nie mówię. Ładną parą jesteście. Tylko mówię, że ci to dobrzy siatkarze. - westchnął. 

- Ta yhy - burknęłam 

Rozbrzmiał się dzwonek do drzwi. Automatycznie wstałam. 

- Ja pójdę. - rzekł Ziomek. 

Poszedł otworzyć. Szybko się dowiedziałam kto przyszedł.

- Krzysiu, potrzebuję twojej pomocy. - wszedł Paweł przerzucając mnie przez ramię. 

Zaniósł mnie do pokoju. 

- Powiedz mi. Czy ja jestem rudy ? - zapytał

Wybuchnęłam śmiechem. Patrzył na mnie poważnie. 

- Nie, a co ? 

- Dzięki, kochana jesteś. - dał mi buziaka w policzek. 

- Chodź. Poznasz moich rodziców. - rzekłam. 

Weszliśmy do salonu, gdzie wszyscy siedzieli. 

- Poznajcie Pawła Zatorskiego. - rzekłam.- Paweł, poznaj moich rodziców i babcię. 

Przywitał się. 

- Ja idę. Muszę zakupy zrobić. - obwieścił Paweł.- Do widzenia. Cześć. 

- My też już będziemy jechać. - rzekła mama.- aha przywieźliśmy ci córciu parę rzeczy. - wręczyła mi reklamówkę. 

- Dziękuję. - przytuliłam się. 

- To do widzenia. 

      Wzięłam aparat i przepustkę. 

- Jedziemy.- rzekłam wychodząc z mieszkania. 

Ja jechałam na trening Skry, a chłopaki na rehabilitacje. 

     Wchodząc na halę zatrzymał mnie ochroniarz. Pokazałam przepustkę. Uśmiechnął się i wpuścił mnie. Weszłam na halę. Chłopaki rozciągali się. Zobaczyłam Wojtka. Szkoda, że czuje się winny i wstydzi się mi pokazać.  Muszę coś zrobić. Zostawiłam kule na trybunach i powoli przeszłam przez bandę. Skradałam się do siedzącego do mnie tyłem Włodiego. Wszyscy się na mnie patrzyli. Pokazałam gestem, żeby byli cicho. Gdy do niego dotarłam, pochyliłam się i dałam buziaka w policzek. Popatrzył się na mnie, wstał, uśmiechnął się i przytulił mnie. Przywitałam się z każdym. Trener poprosił mnie do siebie. 

- To ty jesteś maskotką naszych zawodników ? - zapytał

- Ja ?! nie.

- Jak to nie ? Zawsze na treningach są smutni, grają byle jak. A jak ty przyjdziesz to ciągle są uśmiechnięci, grają bardzo dobrze i jest wesoło. A szczególnie Paweł. Powiedz masz chłopaka ? 

- Tak mam. 

- Siatkarz ? 

- Tak. 

- No nie mów, że Paweł. 

- Nie. 

Zaczął wymieniać wszystkich siatkarzy jakich zna. Ja w tym samym czasie robiłam zdjęcia chłopakom. Żartowali ciągle i mieli uśmiech na twarzy. 

- To ja nie wiem, kto jest twoim chłopakiem. - rzekł Miguel 

- Dowie się Pan w odpowiednim czasie. - zaśmiałam się. 

Przyszedł Antiga. Zaczął się na mnie patrzeć 

- My się skądś nie znamy ? - zapytał.

- Ja Pana znam. - uśmiechnęłam się. 

Nagle Paweł stanął i krzyknął: STOP !! Wszyscy obrócili się w stronę wejścia na halę. Równocześnie wszyscy syknęli. 

- Intruz ! - zaczęli krzyczeć. 

Zobaczyłam, że Piotrek wszedł. 

- On kiedyś złamał serce dziewczynie. A ja ją przyjąłem jako fizjoterapeutkę. Bardzo fajna dziewczyna. - rzekł Stephan. 

Popatrzyłam się na niego i uśmiechnęłam. 

- Dostałem telefon, aby przyjechać tu po kogoś. - zaśmiał się Pit. 

- Który to zdrajca ? - zapytał Plina. 

- Ja !- wrzasnęłam, podchodząc do Pitera. 

Dałam mu buziaka i zwróciłam się do Falaci:
- Już Pan wie ? 

Pokiwał głową. 

- Chodź na barana. - szepnął Pit. 

Stanęłam na schodku i weszłam mu na plecy. Pomachałam chłopakom. 

      Wzięłam reklamówkę, którą przywieźli mi rodzice. Wyciągnęłam  z niej album na zdjęcia. W środku były moje fotografie z przed kilku lat. Większość była z Łukaszem. Kochające się rodzeństwo... Przewróciłam kolejną stronę. Łzy zaczęły mi spływać strumieniami. Teraz zdjęcia były z Arkiem. Miałam ich dużo, ponieważ Arek był moim najlepszym przyjacielem. Otarłam łzy i oglądałam dalej. Z reklamówki wyciągnęłam 3 ramki na zdjęcia. W jednej zdjęcia a na nim byłam z bratem, na drugim z Arkiem a na trzecim z przyjaciółkami. 

- Dobra jedziemy.- rzekł Pit. 

      Droga do Rzeszowa minęła spokojnie. Zmęczona rzuciłam torbę do pokoju i poszłam się myć. Umyta, położyłam się do łóżka. Zaczął dzwonić telefon. 

- Czemu nie powiedziałaś, że jedziesz do Rzeszowa ? - zapytał Zator. 

- Oj Zati, zapomniałam. - westchnęłam 

- No wiesz co. - jęknął. - Dobra idę spać. 

Zamknęłam oczy i przyszedł mi sms. Od Wojtka. dobranoc :*. Odpisałam mu to samo. Przyszedł Piotrek i położył się koło mnie. Przytuliłam się do niego i pocałowałam. 

- Dobranoc. - szepnął i pocałował mnie. 

- Dobranoc. - wyszeptałam i zasnęłam w objęciach mojego mężczyzny. 

No coś wyskrobałam :)